Kadınlara yüzyıllardır biçilmiş annelik olgusu, büyük emek, sorumluluk, fedakârlık, sonsuz sevgi ve mücadele ile iş hayatında katlanarak devam ediyor. Modern çağ ve küresel ekonomik şartlar, kadınların ekonomik özgürlüğünü eline almasına yardımcı olsa da her çalışan anne veya iş hayatında bekâr olan anne, erkek egemen olan iş hayatının zorluklarını yaşıyor.
Pwc’nin Çalışma Hayatında Kadınlar Endeksine göre OECD ülkelerinde çalışma hayatında cinsiyet eşitliği için atılan adımlar son 10 yıldır endişe verici şekilde yavaş; 2011’den bu yana sadece 2,5 puan düşen inatçı bir yüzde 14 ücret farkı mevcut. Şirketler, bekar annelerin esneklik gereksinimlerini görmekten çok uzak.
Neredeyse annelere kesilen para cezası olarak nitelendirebileceğimiz, çocuk yetiştiren kadınların yaşam boyu kazançlarında yaşadıkları kayıp, cinsiyete dayalı ücret eşitsizliğinin en önemli sebeplerinden biri. Doğum yaptıktan sonra işe dönen kadınların deneyimleri ve kariyerlerindeki ilerlemeyi yavaşlatmakla başlayan bu neredeyse cezaya benzer uygulamalar dünyanın hemen her noktasında, kadınların üstlendiği çocuk bakımı yükünün eşler arasında dengeleyici olmayan bir paylaşımıyla kalıcı hale geliyor.
Anneler ve aileler üzerindeki baskıyı ve kadınların ücretlendirilmeyen bakım yükünü azaltmak için ücretlendirilmeyen çocuk bakımının kadınlar ve erkekler arasında daha eşit dağıtan politika çözümleriyle desteklenmesi gerekiyor. Ebeveynlik izni politikalarını “iki maaş-iki bakıcı” modeliyle yeniden tasarlamak, zaman içinde toplumsal cinsiyet rolleri ve bakımla ilgili tutumları değiştirmeye yardımcı olabilir.
Öne çıkan sonuçlar
OECD performansına göre bu yılın en iyi performans gösteren üç ülkesi Lüksemburg, Yeni Zelanda ve Slovenya.
- Macaristan endekste 22. sıradan 13. sıraya gelerek 9 basamak birden yükseldi ve sıralamadaki en büyük artışı gösterdi.
- Sıralamadaki en büyük düşüşü ise, 6 sıra gerileyerek 14. sıradan 20. sıraya düşen İsviçre kaydetti.
